Richting Herzegovina

Op donderdag slapen we lekker uit en gaan we eerst voetballen. Dat is echt een heel dom idee want het is hier tussen de 30 en 40 graden maar Lucas wil zo graag dat we het toch maar doen. Uiteraard winnen Lucas en Toby (puntentelling begrijpt niemand) en daarna kleden we om en gaan we richting de gondels om ons naar de top van de berg te brengen.

Verrassend lang moeten we in de rij staan voor een kaartje en verrassend snel zijn we boven. Prachtig uitzicht op Dubrovnik van boven en we zien ons voetbalveldje van vanochtend. We lunchen met super uitzicht langs de bergrand en Lucas krijgt een enthousiaste ober bij zich vanwege zijn Dusan Tadic t-shirt!

Als we weer beneden zijn lopen we door het oude centrum om een ijsje te scoren en lopen we via een andere (mooie!) route terug (langs de Lovrijenac). We eten voor de verandering een keer niet in een restaurant maar maken zelf iets en zien nog een mega vliegende sprinkhaan (vul de correcte fauna term maar in, wij weten hem niet). Hij maakt overigens ook mega veel herrie!

Vrijdagochtend staan we op tijd op en zeggen gedag tegen de lieve vrouw van het appartement die naast dit mega huis/complex en naastgelegen supermarkt nog een huis schijnt te bezitten op een Kroatische eiland. We zijn uiteraard uitgenodigd :-)

We rijden Dubrovnik uit en moeten na een kort stukje een weg de bergen in hebben. Vervolgens slingeren we via een 1 baans-weg kris kras door de bergen tot we een bord 20 zien en we bij de douane zijn. Ook daar zijn we helemaal alleen. We komen ook vrijwel niemand tegen op de weg. Heel vage route dus.

Na een tijdje in Bosnië gaat het beter en wordt het zowaar 2-baans in die zin dat je niet in de berm hoeft te parkeren bij een tegenligger. De weg door de bergen en door godverlaten plaatsjes is wel mooi. Bij een zeldzame benzinestation staan we naast... een Nederlander. Je treft ze ook overal!!

We arriveren al rond elf uur in Mostar en onze kamer is uiteraard nog niet klaar. We besluiten dus naar het centrum te lopen, wat te slenteren en te lunchen en dan terug te gaan. Zogezegd zo gedaan. Mostar oogt wat vies (zeker vergeleken Slovenië en Kroatië waar nergens ook maar een propje ligt) maar dat verandert bij het centrum wat echt prachtig is. Ook hier van die kleine schattige straatjes omhoog en omlaag met 100en winkeltjes. Deed wat denken aan Ubud maar dan zonder verkeer tussen de winkels. 

We vinden een lunch met view en maken een klassieke fout. We denken dat de lunch door de lage prijzen niet zo'n grote portie is. Nou mooi fout dus, het is hier gewoon heel erg goedkoop. Man oh man wat een moeite om het allemaal op te krijgen. Smaakt overigens wel prima!

Terug in het hotel kunnen we op de kamer waar het weer hoog nodig tijd is voor de siësta. We leren dat Mostar het warmste plekje van Europa is (weten wij veel) en dat zonder de rivier in het centrum alles om ons heen gewoon woestijn zou zijn. Wij vonden Dubrovnik al veel te heet maar hier is het nog erger. Het is tussen 3-5 echt niet te doen gewoon om buiten te zijn. Je wordt gewoon onwel. Vandaar de siësta.

Na de siësta lopen we terug op zoek naar een cocktailbar. We verkennen eerst het hele oude en nieuwere centrum van Mostar en ploffen dan vermoeid, heet, zwetend en dorstig neer! De jongens drinken een glas water en appelsap ineens leeg. Lieke en Wouter gaan noodgedwongen aan de cocktails en proeven er in totaal 6 verschillende. Naast ons hangt een ventilator die continu water sproeit. Dat zie je hier veel. Lucas kijkt voetbal op een groot scherm (FC Köln - Bologna) en Toby speelt met lokale poesjes die hier overal rondlopen. Het is echt heel vervelend hier ;-) de cocktails kosten trouwens tussen de 2,5 en 3,5 euro. Niet te doen!

Morgen zijn we van plan naar de Kravice waterval te gaan om daar te zwemmen en dan na siësta in hotel, lekker weer een cocktailbar op te zoeken. Groeten vanuit de officieuze hoofdstad van Herzegovina!