Boem, auw, ziekenhuis

Na een heerlijk dagje zwemmen, gaan we zaterdagavond met de kids lekker klimmen. Het is eigenlijk best wel spannend en ondanks dat je gezekerd zit, is het toch wel spannend om op dunne balkjes te stappen als je zoveel meter boven de grond hangt. De kids doen het eigenlijk best wel dapper. Toby vindt het mega spannend, maar gaat wel elke keer door. Lucas vindt het ook spannend, maar laat het iets minder merken en heeft al iets meer ervaring. Mette en Lisse doen het al een aantal jaren en vinden het ook niet meer zo spannend daardoor. Heel stoer bereiken we dus allemaal het eindpunt waar we lekker naar beneden mogen roetsjen!

Als beloning voor de durf, mogen de kids nog even lekker op de trampoline aan van die bungee touwen waar je super hoog mee kunt! Als beloning mogen de volwassenen lekker eten en wijn drinken bij Il Vecchio. Goede deal! Na de kinderdisco gaan we slapen want morgen willen we om half 9 vertrekken richting Castiglioncello en staan we dus al om half 8 op!

Na snel ontbijt stappen we zondagochtend met lekker weer de auto in en rijden we via Florence, naar het westen (richting Livorno) en vervolgens langs de kust omlaag naar Castiglioncello. Dit is een mooi kustplaatsje, veel gebruikt door Florijnen voor hun 2e huis. We komen aan en vinden een handige parkeerplaats vlakbij het strand. Aangekomen bij het strand komt probleem 1: er is geen zand, meer stenen/rotsen strand. Iets verderop zien we wel zand (denken we) en dus lopen we daarheen. Inderdaad probleem 1 opgelost.

Dan komt echter probleem 2: we kunnen NERGENS een bedje huren. Eigenlijk blijkt alles een privestrand te zijn en alles is vol. In totaal vragen we het bij ~10 mensen en allemaal geven aan geen plek te hebben. Eigenlijk bijna als we de moed willen opgeven, vertelt een meisje dat we hier geen kans maken, maar dat we 10 minuten verderop wel kans maken. Daar verhuren ze bedjes per dag! Precies wat we moeten hebben. Met 30 graden lopen we dus met al onze spullen die kant op. Bezweet en moe komen we aan, maar we hebben een plek!!! Woooeeeehooooeee. Ons strand-avontuur kan beginnen.

Het water is eigenlijk helemaal niet zo koud, maar wel verfrissend en dus ideaal om in te zwemmen. Verder is het water hier ook erg doorzichtig, wat dus wel mooi inzicht geeft in de stenen op de bodem van het water. Je kunt hier prima spelen en zwemmen. De jongens en meiden vermaken zich dan ook prima en wij liggen ook wel lekker op onze prive bedjes bij te komen. Samen met Lieke en Maureen lopen de kids nog helemaal naar de andere kant van de baai waar nog meer zandstrand is en zo kunnen we wel zeggen dat we heel Castiglioncello hebben verkend :) Samenvatting: erg mooi plaatsje, wel beetje rijkeluisdorp en niet echt voor toeristen. Volgens mij zijn we echt de enige :)

Na een aantal uur bakken/zwemmen, douchen we en beginnen we aan de terugreis (ongeveer kleine 2 uur). Het is rustig op deze wegen en de airco doet zijn werk goed dus we komen eigenlijk al snel in Figline e Incisa Valdarno aan waar we gaan eten. Dit is het dorpje waar ons park ook ligt. We ploffen neer bij een restaurant midden op het dorpsplein en eten verschillende pasta's en pizza's. We nemen als toetje weer een ijsje bij Elmi.

Als we op het terras zitten om ons ijs op te eten zijn de kids weer flink aan het spelen. Plots schreeuwt Toby dat hij zijn hoofd gestoten heeft. Al snel zien we dat er bloed uit zijn hoofd druppelt. Lieke rent onmiddelijk de ijssalon in om ijs te halen, terwijl Wouter het bloeden stelpt met een doekje. Als Toby ijs op zijn hoofd heeft lijkt het al snel te stoppen met bloeden gelukkig, maar de ambulance is toch al besteld en komt eraan. Toby is inmiddels ook alweer stukje rustiger geworden en Wouter is ook beetje bijgekomen van de schrik. De ambulance kijkt even bij Toby en besluit voor de zekerheid hem toch even mee te nemen naar het kinderziekenhuis in Florence (Meyer). Lieke mag mee met de ambulance. Lucas gaat met Maureen, Mette en Lisse mee en Wouter en Jacco gaan met de auto richting Florence.

Bij het ziekenhuis aangekomen mogen ze echter niet naar binnen, maar zijn de eerste onderzoekjes naar Toby wel gedaan. Hij maakt het goed, het wondje is niet echt te zien, maar is in elk geval dicht. Ook is Toby goed bij, maakt hij geen verwarde indruk en is hij niet misselijk. Alles lijkt dus OK en een half uurtje later komen Toby en Lieke het ziekenhuis weer uit om naar huis te mogen gaan. Toby heeft wat witte verf in zijn haar wat de dokters erop hebben gespoten, maar verder mag hij alles. Hij moet alleen zichzelf rustig houden en proberen het een beetje droog te houden, omdat het anders weer zou kunnen gaan bloeden. 

We rijden de 45 minuten weer terug naar ons huisje en Toby is alweer volop aan het kletsen in de auto. Hij voelt zich weer OK en we zijn allemaal een beetje bijgekomen van de schrik. Lucas ligt inmiddels bij Mette en Lisse op de kamer te slapen en we besluiten dat hij daar lekker blijft liggen (in het huisje dus van Jacco en Maureen). Toby mag vanavond bij papa en mama in bed slapen (wat hij altijd heel graag wilt, maar meestal niet mag) om ook even bij te komen van alles. Je maakt wat mee op vakantie met elkaar, maar gelukkig is uiteindelijk alles wel!