Life elevated in Utah

Zoals iedere ochtend worden we vroeg (rond 6 uur) wakker, omdat we naar de wc moeten. Iedere camping heeft wc-hokjes dus we hebben met de jongens afgesproken de wc in de camper niet te gebruiken als het niet echt moet. Dit om zo min mogelijk het WC kanaal schoon te moeten maken. De vrouwen wc's op campings hebben heel vaak geen prullenbakje wat Lieke maar vreemd vindt.

De jongens slapen iets langer door maar rond 7 uur worden ze door onze geluiden wakker. We willen deze ochtend vroeg vertrekken vanwege de lange reisdag die we voor de boeg hebben. 

Tijdens het ontbijt zien we herten oversteken 50 meter van onze camper. Dat is het mooie van in een nationaal park overnachten. Het nadeel volgens de jongens is dat er geen zwembad is en geen wifi. 

We vertrekken om iets over 8 van de camping. We rijden nog een stukje langs de Grand Canyon. In tegenstelling tot de afgelopen dagen waarin we vooral desert, rotsen en vergezichten zagen, zien we nu vooral bossen. Langs de route staan ook allemaal bordjes dat je moet oppassen voor de wilde dieren die hier zitten. Het is best dicht bebost met veel naaldbomen. 

Na een tijdje laten we de Canyon achter ons en verandert het landschap: het wordt steeds meer rots en minder groen. Vanaf Cameron rijden we strak omhoog en hier is echt niets. Je ziet heel af en toe een benzinestation. Verder vooral veel vergezichten. 

We komen na zo'n 2,5uur bij Page waar Antelope Canyon zich bevindt. Toby had deze voor de vakantie op het lijstje gezet van must-see. Hij had dit ergens op een filmpje gezien. Dat het minder bekend is, merk je aan de bewegwijzering: het is niet duidelijk waar we moeten zijn.

Na wat rondrijden boeken we een tour door de Lower Antelope Canyon. In het vliegtuig hadden we gehoord dat deze nog mooier zouden zijn dan de Upper. De tour wordt georganiseerd door indianen die hier oorspronkelijk vandaan komen. Bij de start zien we een indiaan een soort van dans doen met hoepels, heel tof. 

Daarna gaan we met de gids naar de ingang. Eigenlijk zie je niks van de Canyon als je door het veld loopt. Je ziet alleen een soort van scheur in de grond. Met trappen dalen we zo'n 30 meter af. Wat je boven niet ziet, zie je nu heel goed. Je loopt door een hele diepe scheur in de grond. De muren zijn door water en wind weggesneden en je kunt er prachtig tussendoor lopen. 

De gids laat heel veel rotsen zien die lijken op dieren en die de indianen daar dan ook naar vernoemden: leeuw en leeuwin, haai, zeepaardje, stier, etc. etc. Ook laat de gids filmpjes zien van overstromingen die bijna elk jaar plaatsvinden. Als het hard regent, breekt het water door een natuurlijke dam en loopt de hele kloof vol met water. De kloof is in de vorm van een v waardoor hij snel volstroomt en je er niet meer kunt lopen. Gezien de kloof op het diepste punt 40 meter is, is dat dus heel veel water. Bij regen mag je om die reden dan ook niet in de kloof. Na de overstroming, gaan de indianen de kloof in om het water met emmers eruit te scheppen en nieuw zand in de kloof te laten storten. Zonder het zand heb je geen pad beneden, alleen maar hele smalle rotsen. De Antilope Canyon bestaat al miljoenen jaren. Iedere inch is ongeveer 5000 jaar. 

We maken onwijs veel foto's beneden met de jongens en onze gids weet precies welke foto's waar te nemen. Zie dus de foto sectie van deze blog. Echt geweldige kiekjes met Lieke haar telefoon en camera. 

Daarna rijden we Page in om te lunchen. We hebben vroeg ontbeten dus we hebben bere honger, zeker na die hike van een dik uur. We lunchen bij de Subway (snel en toch nog enigzins gezond). Daarna halen we boodschappen bij de Walmart (wat een ideale winkel is dat toch) en tanken we weer vol. De jongens zijn ook steeds heel blij als we naar Walmart gaan, want daar hebben ze Prime: een drankje van een bekende youtuber (Logan Paul en KSI). Inmiddels hebben ze al 7 smaken van dit drankje geproeft. Ze vinden het heerlijk en maken er ook video's over dat ze het aan het proeven zijn. Dit keer vonden ze ook chocolade van een andere YouTuber (mr. Beast).

We vertrekken via de 89 naar het noordwesten richting Kanab. Vrij snel daarna gaan we van Arizona naar Utah. Dat betekent ook dat we nu in een andere tijdzone zitten. Het verschil met Nederland is nog maar 8uur. Volgens Google zitten Arizona en Utah in dezelfde tijdzone alleen in de praktijk niet. Als we het de Amerikanen zelf vragen, snappen ze het ook niet helemaal. Beetje vaag. 

Utah is echt heel mooi. Het is veel groener (aan deze kant in elk geval) dan Arizona en de wegen slingeren om kleine heuvels heen wat de route erg afwisselend maakt. Ook hier is veel leeg, na 1,5uur komen we in Kanab wat een super tof plaatsje is. Heel gezellig en toeristvriendelijk. Vanaf daar is het nog maar een klein stukje naar Glendale waar onze camping is. We zitten precies tussen Zion en Bryce in waardoor het een ideale uitvalsbasis is voor beide. Daarom hebben we er ook 4 nachten geboekt. Althans dat dachten we. 

Bij aankomst zien we niemand behalve een Amerikaans stel op Honeymoon. We zien 4 RV plekken dus we parkeren maar in één van die plekken. Totdat we erachter komen dat we geen RV site hebben geboekt maar een tent site. Shit shit shit. We zijn net verliefd geworden op de plek. Aan een prachtig meertje (met kano's), de mooiste toilet en douche ooit gezien op een camping (net een normale badkamer) en super snelle wifi. We hebben nul bereik met de telefoon dus bellen gaat ook niet. What to do?

We zien online dat 1 RV plek nog beschikbaar is voor vannacht, toevalligerwijs degene waar we staan (hoewel de andere 3 ook echt leeg zijn). Tevens sturen we een chat bericht naar de host. Gelukkig reageert zij binnen een minuut of 10 en ze zegt: komt goed, gaan we regelen!!! We kunnen hier dus blijven staan gelukkig. Vanavond of morgenvroeg komt haar man nog even langs voor verdere vragen. Super fijn. 

De jongens waren op dat moment al in hun zwembroek door de sproeiers aan het rennen die hier in het gras staan. Wij gaan lekker buiten op het bankje zitten en pakken een wijntje op het feit dat we hier kunnen blijven. Tevens zoeken we alvast uit voor de komende dagen wat we in Zion en Bryce gaan doen. We zitten nog redelijk vol van de Subway (Lucas had een hele sub) en dus eten we de pasta die we gisteren in overvloed gemaakt hebben.

We zitten, na wat gedoe, op een top camping. Morgen gaan we naar Zion en zaterdag naar Bryce. Zondag hebben we nog een dag over hier, want we vertrekken maandag pas naar Las Vegas waar het weer bloedheet gaat zijn. Hier is het op het heetst 34 graden wat heerlijk is dus (we zitten ongeveer op 1.8km hoogte). De groetjes uit Utah met als slogan: LIFE ELEVATED.