The road goes on, ever ever on!

We staan vroeg op woensdag. De kids en wij zijn op tijd wakker en we ontbijten in de camper. We pakken de boel in en rijden rond 8uur de camping af, tanken de camper vol en zijn onderweg. 

Via de snelweg rijden we even Oost en daarna naar het Noorden op een rechte route naar de Grand Canyon. We hebben gelezen dat de visitor center in het park vandaag dicht is, dus we stoppen in Tusayan wat er echt tegenaan ligt. Hier krijgen we meer info over onze wandeltocht. 

We zitten vannacht op de Trailer Village RV Park wat echt MIDDENIN het nationaal park is. We mogen officieel pas om 12 uur op de camping, toch proberen we al te kijken of we onze RV kwijt kunnen (rond half 11). Geen probleem dus we sluiten onze camper aan en zijn klaar voor de hike. 

Omdat we bij Joshua Tree een pass hebben gekocht waarmee we in alle parken mogen, kunnen we snel overal door en kunnen we gratis gebruik maken van alle shuttle busjes. Er is een paarse lijn, die je van buiten naar binnen het park brengt (deze hebben wij dus niet nodig). Er is een gele lijn naar de oostkant. De blauwe lijn stopt bij onze camping en brengt je westwaarts naar supermarkt en alle parkings en naar het begin van de rode lijn. De rode lijn brengt je naar het meeste uiterlijke plekje: Hermit's rest. Daar willen we heen. 

Bepakt en bezakt met eten en vooral heel veel water (ongeveer 10 liter) gaan we dus met de blauwe en daarna de rode lijn naar het westen. Daar stappen we uit en rond een uur of 13uur beginnen we aan de terugtocht. Het uitzicht is eigenlijk meteen fenomenaal. Je kijkt kilometers ver uit over de Canyon terwijl je zelf langs de rand loopt. Sommige kliffen zijn 1 kilometer vrije val omlaag dus het uitzicht is echt bizar. Heel ver beneden zien we ook de Colorado rivier stromen. 

De zon schijnt volop terwijl we 1,6km naar Pima Point lopen. De jongens lopen goed mee en we drinken veel water. Bij de volgende halte stoppen we voor lunch (we hebben pizza, sandwiches en rozijnen bollen meegenomen) en drinken we weer veel water. Inmiddels is de zon achter de wolken wat wel heel veel scheelt. We stoppen regelmatig voor foto's. Omdat je eigenlijk de hele tijd langs de afgrond loopt heb je prachtig uitzicht en dus genoeg reden voor foto's. 

Bij de 4e halte (inmiddels 7.9km gelopen) twijfelen we even wat te doen. Toby lijkt moe en heeft pijn aan zijn voet. Toch zegt hij heel dapper als we bij Mohave Point zijn, dat ie door wil. Bij de 6e halte (Powell Point) moeten we uiteindelijk met de bus mee omdat de bliksem steeds dichterbij komt. In het park staat overal duidelijk dat je bij bliksem naar binnen moet (de bus in dus). In het begin telden we nog 20 seconden tussen bliksem en donder, alleen op het einde minder dan 3. Toby baalt want had de rode route graag uitgelopen. We hebben echter 10.0 van de 12.7km gelopen in ongeveer 2,5uur (inclusief pauzes). Aangezien het omhoog en omlaag is en over rotsige paadjes vinden wij het super knap. Onderweg zingen we liedjes en we maken veel opnamen voor Toby zijn "YouTube shorts".

Terug bij de blauwe route gaan we langs de supermarkt voor een groot ijsje. Die hebben de jongens wel verdiend. De supermarkt is vlakbij ons park dus we zijn zo rond half 5 terug bij de camper. Hier doen we een korte siësta en eten wat chips om ons zout aan te vullen. 

Na alle activiteit van vandaag besluiten we lekker bij de camper te blijven. De jongens eten hun sandwich en lasagne op en wij koken pasta. We drinken een wijntje en de jongens hun Prime en we duiken moe op tijd ons nest in.

Morgen willen we rond 9uur vertrekken om rond de lunch bij Antelope Canyon te zijn. Na een paar uur lopen daar, rijden we door naar onze campground bij Zion waar we 4 nachten zullen staan om zowel Zion als Bryce te verkennen. Op naar meer hikes!!!