Zion de GOAT

Vanochtend werden we voor het eerst wakker, omdat Lieke en de kids het koud hadden! Het was goed afgekoeld (13 graden) en zonder deken was dat best fris. We waren iets later wakker dan de afgelopen dagen, maar nog steeds vrij vroeg namelijk rond 7.00uur.

We hebben voor het eerst een trui aan gedaan zodat we lekker buiten konden ontbijten. Het warmt hier snel op als de zon tevoorschijn komt. Wouter ziet vlak voor we naar Zion vertrekken nog een poesje op de camping lopen.

We rijden via de oostroute naar het Zion national park. Die route gaat via een tunnel en onderweg twijfelen we ineens of we wel door de tunnel kunnen omdat we een bordje passeren waar op staat dat de maximale hoogte voor de tunnel 11 feet en 3 inch is. Lieke probeert onderweg te zoeken hoe hoog onze camper eigenlijk is. Ze vindt iets dat hij 12 feet nodig heeft. Tegelijkertijd komen we wel andere campers tegen van dezelfde hoogte die vanuit de richting van de tunnel komen. We gokken het er dus maar op!

Eenmaal bij de entrance vertelt de man dat wij er wel door kunnen als ze de tunnel leegmaken zodat wij door het midden kunnen rijden (het is eigenlijk 2 baans, 1 voor iedere richting), want dan kan er 13 feet doorheen (in het midden). Het kost alleen wel 15 dollar. Aan de rand is het 11 feet dus je moet niet te dicht langs de rand rijden. Wij rijden door en worden al direct overweldigd door het mooie landschap. Terra kleurige rotsformaties met knal groene bomen en struiken. 

We kunnen onze camper nog net parkeren bij de visitor center (rond 10uur) en gaan daar informatie halen over het park. De ranger vertelt ons van alles over de prachtige hikes die we kunnen doen. Bij de Visitor Center is wifi wat wel fijn is want je hebt hier nergens mobiel bereik, laat staan internet!

We besluiten als eerste naar het eindpunt van het shuttle busje te gaan en daar de eerste hike te doen genaamd the Narrows. The Narrows is een 3,5 km (2,2mijl) lang wandelpad langs de Virgin river. Onderweg komen we heel veel eekhoorns tegen. Dit was een easy walk omdat het een vlak pad is waar je zelfs met een rolstoel over kunt. Het is inmiddels wel lekker warm geworden (37 graden), wat het iets bemoeilijkt.

Aan het eind van the trail rusten we even uit en eten we een boterham. Er lopen en liggen veel mensen in de rivier en dat willen de jongens ook wel. We lopen daarom een stukje terug voor een rustiger plekje en Lieke en de jongens lopen even een stukje lekker door het water. Het water is koud, dus dat verfrist heerlijk! We maken uiteraard ook de nodige foto's en lopen het pad verder terug. 

Terug bij de bushalte pakken we de shuttle terug naar de volgende hike genaamd Weeping Rock. Toby heeft geen zin meer, maar loopt wel mee. Het is een korte hike maar wel een flinke klim. Het uitzicht is dan ook een geweldige beloning op de inspanning. The Weeping Rock is een steen waar het water doorheen druppelt in plaats van er overheen stoomt. Heel maf gezicht naar niet goed in beeld te brengen. We hebben uiteraard wel een poging gedaan. 

Na deze hike besluiten we even een rustpauze in te lassen en naar Zion Lodge te gaan en daar even te chillen. De jongens zien een enorm grote boom midden op een grasveld dus daar besluiten we in de schaduw te gaan liggen. Het is heerlijk relaxen onder de boom met een geweldig uitzicht. Hier liggen denk ik wel 50 mensen onder te chillen. We halen wat chips om het zout aan te vullen. Bij Zion lodge is ook een winkeltje waar Lucas een sleutelhanger koopt voor zijn locker op de middelbare school. Na ruim een uur chillen gaan we de laatste hike lopen.

We gaan een halte terug naar The Grotto waar de Kayenta trail ligt. Dit is een moeilijkere trail ("moderate") van 3.2km die steil omhoog gaat, langs de kliffen en het is onverhard. De route is echter ook heel mooi. We lopen gestaag omhoog en zien nog flink wat eekhoorntjes onderweg. Aan het einde komen we bij een beekje waar we ons vrijwillig water in ons nek laten gieten. Heel fijn na al het zweten. 

Tot slot moeten we dan nog 0.5km klimmen naar de Upper Emerald Pool. Deze route is bijna geheel in de schaduw langs de klif en brengt ons in de hoek van de kloof waar een prachtig watertje ligt. De sfeer bij de jongens is volkomen omgeslagen en ze vliegen nu van rots naar rots (freerunnen) om aan de overkant van het water op een grote rots te komen. We high-fiven dat we het gered hebben. 

De terugtocht is een stuk makkelijker want redelijk omlaag. Als we een hoek omkomen staat er op 5 meter nog een hertje te grazen. Super op zijn gemak. Echt super tof om te zien. Beneden aangekomen gaan de jongens in onderbroek lekker zwemmen in de "rivier". Het is meer een ondiep beekje met stroming. Het is echter wel heerlijk verfrissend na het zweten tijdens de hikes!! We kletsen ook nog met een Amerikaans gezin daar die het net als alle Amerikanen "fantastic" vinden dat wij uit Nederland komen. En iedereen heeft er wel (verre) familie. Al weet niemand het te liggen ;-)

Met de bus gaan we naar het Visitor Center terug en het is inmiddels flink gaan waaien en beetje gaan druppelen. Daar blijft het echter bij, het lijkt over te waaien. We stappen in de Camper en rijden terug door de tunnel. Voor we het park uitgaan moeten we nog op de rem omdat er een groep geiten op de weg staat, rustig te grazen in de berm. Super grappig. Ze gaan ook totaal niet aan de kant dus we moeten even geduldig zijn tot ze uiteindelijk weer de berg afklimmen.

Om 19uur zijn we terug bij onze camping waar we vanavond 2 plekken verderop staan vanwege de reservering fout van de vorige blog. Uiteindelijk kunnen we toch gewoon op een RV plek staan omdat iemand niet op is komen dagen. Onze hosts zijn echt fantastisch en extreem gastvrij. We koken in de camper hamburgers met groente en gaan op tijd slapen. Morgen staat Bryce op het programma!!!