Zitti e buoni - Here we come!

De wekker staat om 03:00uur, want we willen vroeg vertrekken. De vaccins zijn binnen, de jongens zijn getest (negatief! Ondanks dat we niks anders verwachten, toch een opluchting) en alle spullen staan klaar. In de ochtend hoeven we dus alleen nog maar de laatste broodjes in de auto te laden, de opladers in de tas te doen en de jongens wakker te maken. De meeste tijd gaat echter zitten in de katten aaien, nog een keer aaien, en nog een laatste keer dag zeggen. Soekie zit beneden en Litten zit boven en we hopen dat ze een fijne 3 weken hebben. Gelukkig krijgen ze de komende tijd voldoende bezoek. Toby mist Litten al voordat we de straat uit zijn!

We rijden om 03:48 van de oprit af en dat is eigenlijk een heel groot voordeel, want de eerste paar uren kunnen we perfect doorrijden en het is heerlijk rustig op de weg. We vliegen dus na 45 minuten Nederland uit en na een paar keer van snelweg verandert te zijn en dwars door Keulen gereden te zijn (is dat serieus de slimste weg? Nou ja, Google zal het wel weten) knallen we de 5 op, die we verschillende uren moeten volgen. De eerste 3 uren mogen de jongens nog niet op een beeldscherm en dus luisteren we veel muziek en kijken we veel naar buiten. We zien langzaam de zon op gaan rond een uur of zes wat erg mooi is, omdat het landschap verlaten is en de zonsopgang dus prima te zien. Het geeft de jongens ook duidelijk aan dat we naar het zuiden aan het rijden zijn.

De hoop was een beetje dat we tussen 4 en 9 flink konden doorkachelen zodat we ergens tussen Frankfurt en Basel zouden zitten. Op een korte pitstop om half 9 van 20 minuten na (koffie, wc, tanken) rijden we eigenlijk alleen maar door en daarom zijn we voor 10en al in Zwitserland. Het vervelendste stuk, het lange saaie stuk in Duitsland, is dan dus al achter de rug. Bij de grens moeten we heel even langzamer rijden, maar ook daar gaat het eigenlijk best vlot. Zodra je Zwitserland in rijdt zie je ook ineens de bergen. Alsof ze aangeklikt worden zodra je de grens over rijdt (hetzelfde gebeurde later ook toen we in Italie waren, toen waren ze ineens weg).

In de auto hebben we een Spotify lijst van 200 nummers aan staan, zorgvuldig geselecteerd door ons 4en met allerlei toffe nummers! Er staat voor ieder wat wils in. Dus jeugdmuziek voor Lieke en Wouter en moderne hits voor Lucas en Toby. In het bijzonder staan er verschillende nummers in van het laatste Songfestival. Terwijl we door Duitsland rijden, horen we Frankrijk, Nederland en Italie, maar niet Duitsland zelf (deze hadden we er gelukkig ook niet ingezet). Helaas horen we het nummer van Zwitserland niet in Zwitserland zelf, maar moeten we hem in Italie horen.

In Zwitserland gaat de reis iets minder voorspoedig, omdat er wat meer files zijn, met name rond de tunnels (de Gotthardtunnel is de ergste, ongeveer file van 45 minuten). Het uitzicht maakt dit echter allemaal een stuk beter. We rijden dwars door de bergen over 1 weg van boven naar beneden (kan niet missen). De route is erg mooi en het vakantiegevoel is ook bij de jongens vanaf nu helemaal AAN! Om een of andere vage reden heeft KPN wel internet in Zwitserland maar T-Mobile niet, dus gelukkig doet de routebeschrijving het nog wel, maar toch zijn we even (ook door alle tunnels) wat meer offline en dat geeft dus ook tijd om wat meer te kijken wat er om ons heen gebeurt! Zwitserland ziet er erg netjes en georganiseerd uit, de wegen zijn goed, de tunnels zien er netjes uit, en met ons vignet kunnen we overal simpel doorrijden zonder enige problemen. Controles zijn er verder ook niet, al krijg je wel een extra SMSje zodra je Zwitserland in rijdt om je vooral aan de Corona maatregelen te houden en jezelf te testen als je op vakantie komt.

Het wordt langzaamaan steeds warmer in de auto. Waar we wegreden met rond de 10 graden is het inmiddels tegen de 30 graden aan en de Airco gaat dus ook steeds harder. Aan de plaatsnamen in Zwitserland zie je ook dat je langzaam Italie nadert. Waar eerst de namen nog wat Duitser klinken, is het 2e deel van de reis door dit prachtige land al een verzameling Italiaanse namen. We lunchen op een prachtige plek midden tussen de bergen aan een stroompje water rond een uur of half 12. Wat vroeg, maar door ons vroege opstaan is dat eigenlijk prima moment, want we hebben natuurlijk ook veel eerder honger. We vorderen ondanks de files in Zwitserland eigenlijk best wel goed. We lunchen uiteindelijk een dik half uur (totaal zouden we ongeveer 1 uur rusten op de heenreis). Ook doen de mannen nog even een sprintje trekken tijdens de lunchstop om nog wat beweging te krijgen en energie te verbranden. Al dat zitten, word je toch een beetje lui mens van :)

We rijden in Zwitserland verder vlot door en op een kleine plaspauze na rijden we in 1 lijn door naar de grens met Italie. De jongens willen niet weten hoever de grens nog is, we moeten ze verrassen als we er zijn. Doordat we vaart moeten minder om stapvoets door de douane te rijden, hebben de jongens het echter meteen door: WE ZIJN IN ITALIE. De prachtige meren die we in Zwitserland ook al zagen, liggen hier ook op ons te wachten. We komen Italie binnen bij Como en of het komt door de overstromingen die laatst in het nieuws waren of om een andere reden: het is hier een stuk rommeliger (zeker in de tunnels). We rijden echter al snel Como door en de tolweg op richting Milaan. We zitten net iets boven Milaan in de buurt van Varese (Olgiate Olona). We wilden graag in Italie stoppen, zodat we meteen van alle Corona checks af waren (als je in Duitsland of Zwitserland stopt en de dag erna in Italie, moet je dan een negatieve test hebben voor de jongens). Nou zo gezegd, zo gedaan. Ongeveer 11 uur na vertrek thuis, arriveren we bij ons hotel (10 uur gereden, dik uur pauze gehad).

Ons hotel ziet er meteen goed uit. Het heeft een mooie lange oprijlaan en oogt mooi van buiten. We parkeren pontificaal voor de deur in de categorie: zo we zijn er! We checken in en krijgen onze double-0 cottage toegewezen (wij zijn 004). We parkeren de auto voor onze cottage. We horen dat we niet in de Spa kunnen (volgeboekt), maar we horen wel van een buitenzwembad. Het is buiten rond de 38 graden, dus je wilt maar 1 ding: naar dat zwembad! We stellen ons er niet veel bij voor, maar we lopen richting het zwembad. Daar treffen we een soort van zwemparadijs (Idea Village heet het), met verschillende baden, sportvelden, eetgelegenheden, etc. Super Jackpot dus! We moeten eerst nog wel op zoek naar badmutsen, want dat is hier schijnbaar verplicht om te mogen zwemmen (duurde even voordat de Italianen het ons uitgelegd hadden, Engels is hier geen vanzelfsprekendheid).

Met badmuts op is het water nog steeds heerlijk verfrissend en de jongens vermaken zich dus al snel (en wij ook)! Ons hele bioritme is met 11 uur onderweg en om 03:00uur opstaan aardig naar de klote, dus om 17:00uur verrekken we van de honger en gaan we dus in het Zwembad wat eten scoren. We eten lekker op het gras in de schaduw, want anders drijf je hier weg :) We lopen daarna terug naar onze cottage (had ik al gezegd dat deze hele goede airco had, zaaaaaaalig) en we doen even siesta. Het rijden is toch best vermoeiend. Rond een uur of 8 zijn we zowaar nog wakker en dus gaan we nog een drankje doen in het hotel. We nemen Machiavelli mee en spelen een spelletje. Toby heeft in de allerlaatste zet de keuze wie de winnaar wordt en natuurlijk kiest hij zijn grote broer die trots met zijn armen gespreid een vreugdedans door het hotel doet. Lieke en Wouter zitten inmiddels aan de cocktails die ondanks de vermoeidheid er wel heel aardig in gaan. De jongens krijgen bij hun Ice Tea lekker chips en nootjes van de barman.

Na 10 uur rijden, kunnen we morgen beetje uitslapen, gezien we nog maar 3 uur en 30 minuten hoeven morgen naar de eindbestemming. We gaan morgen hier lekker ontbijten en dan op ons gemak richting Jacco en Maureen in Toscane. Wij hebben er zin in! Arrivederci!